W Hamburgu, w 1863 roku, wybitny mineralog, profesor Lidenbrock, odkrywa kryptograficzny rękopis ukryty w starej islandzkiej księdze. Nie bez kłopotu, i z pomocą z swego siostrzeńca, Axela, udaje się mu go odszyfrować: Czarodziejska księga, napisana przez Saknussemma, alchemika z XVI wieku, wskazuje drogę, którą należy podążać, by dojść do wnętrza Ziemi.

Pomimo sprzeciwów spokojnego Axela, wyrwanego z jego spokojnego życia i od jego narzeczonej, profesor natychmiast decyduje się ruszyć w ślady śmiałego podróżnika, który spróbował tej przygody trzysta lat wcześniej. „Wejściowymi wrotami” wskazanymi w pergaminie jest wygasły wulkan Sneffels, położony na Islandii. W towarzystwie przewodnika Hansa, dwaj ludzie schodzą do jednego z trzech erypcyjnych kominów i zaczynają ich podziemną drogie przy świetle lamp Ruhmkorffa.

Wnętrze globu czasem odsłania przed badaczami czarodziejskie wizje, ale, podróż trzech śmiałków zwalniają dramatyczne zdarzenia: najpierw okropne męczarnie powoduje brak wody, aż do czasu, gdy Hans odkrywa opatrznościowy strumień; potem Axel błądzi w całkowitych ciemnościach w granitowym labiryncie i traci przytomność, po zejściu na dół po pochyłości chodnika.

Odnaleziony przez swych towarzyszy, budzi się w jaskini o olbrzymich rozmiarach, której sklepienia wzrok nie sięga i która zamyka w sobie wielkie morze. W tym morzu i na jego wybrzeżach, ciągle istnieje fauna i flora starszych epok geologicznych, ku największemu zachwytowi profesora. Po morskiej podróży na tratwie, zakłóconej przez walkę dinozaurów i straszną burzę, podróżnicy znajdują ostatni znak zostawiony przez Saknussemma.

Ponieważ dalsza droga jest zablokowana, otwierają sobie przejście za pomocą materiału wybuchowego. Pomysł wywołuje katastrofę, ponieważ tratwa, zepchnięta do wnętrza wulkanicznego komina, będzie podnosić się na powierzchnię pod ciśnieniem roztopionej magmy. Po długich godzinach podnoszenia się, trzej ludzie, poturbowani, ale cali, lądują na stokach wulkanu Stromboli, który akurat jest aktywny. Z Islandii do wysp Eolskich pokonali tysiąc dwieście mil i przeżyli bajeczną „plutoniczną” przygodę.

Profesor Lidenbrock, którego to osiągnięcie rozsławiło na cały świat, będzie żałował, że nie zdołał dotrzeć do środka Ziemi; co do Axela, wreszcie będzie mógł poślubić swoją ukochaną.

Voyage au centre de la Terre

A Hambourg, en 1863, un éminent minéralogiste, le professeur Lidenbrock, découvre un manuscrit cryptographique dissimulé dans un vieil ouvrage islandais. Non sans peine, et avec l’aide de son neveu Axel, il parvient à le déchiffrer: le grimoire, – rédigé par Saknussemm, un alchimiste du XVIe siècle, – indique la route à suivre pour parvenir au centre de la Terre.

Malgré les réticences du paisible Axel, arraché à son confort et à sa fiancée, le professeur décide aussitôt de suivre les traces du hardi voyageur qui tenta l’aventure trois cents ans auparavant. La «porte d’entrée» désignée par le parchemin est un volcan éteint d’Islande, le Sneffels. Accompagnés par le guide Hans, les deux hommes descendent dans l’une des cheminées éruptives et commencent leur progression souterraine à la lueur des lampes Ruhmkorff.

Les entrailles du globe dévoilent parfois des visions féeriques, mais, par ailleurs, le cheminement des explorateurs est ralenti par des incidents dramatiques: d’abord le manque d’eau les fait cruellement souffrir, jusqu’à ce que Hans découvre un ruisseau providentiel; puis Axel s’égare dans l’obscurité totale d’un labyrinthe granitique et perd connaissance, après avoir dévalé la pente d’une galerie.

Retrouvé par ses compagnons, il se réveille dans une caverne aux dimensions gigantesques, dont la voûte s’élève à perte de vue, et qui renferme une mer toute entière. Dans cette mer et sur ses rivages, la faune et la flore des époques géologiques subsistent toujours, pour le plus grand émerveillement du professeur. Après une traversée en radeau perturbée par un combat de dinosaures et un orage effroyable, les voyageurs trouvent un dernier signe laissé par Saknussemm.

Le chemin étant obstrué, ils s’ouvrent un passage à l’explosif. Initiative catastrophique, car le radeau, précipité à l’intérieur d’une cheminée volcanique, va remonter à la surface sous la poussée du magma en fusion. Au terme d’une ascension angoissante, les trois hommes, contusionnés mais saufs, se retrouveront sur les pentes du volcan Stromboli en pleine éruption. De l’Islande aux îles Eoliennes, ils ont parcouru mille deux cents lieues et vécu une fabuleuse aventure plutonienne.

Le professeur Lidenbrock, devenu célèbre dans le monde entier, regrettera cependant de n’avoir pu atteindre le centre de la Terre; quant à Axel, il pourra enfin épouser sa promise.

Claude Legrand (1998)

Journey to the Center of the Earth

The writings of Arne Saknussemm are translated by Professor Lidenbrock and with them he ascertains that they are directions that will lead him to the center of the Earth.

Dennis Kytasaari (2001)